rozdział 47

z sykiem wypuściła powietrze z ust.

- co? - gwałtownie wstała poprawiając spódnicę.

- spokojnie. - chciałem ją znowu do siebie przyciągnąć.

- dlaczego? - zmarszczyła czoło.

- bo chciałbym..

- pieprz się. - skrzywiła się. biegła wycierając  rękawem łzy. po prostu wyszła z domu. cholera. nie może się denerwować. po co to zrobiłem... zadzwoniłem na jej telefon. rozłączyła się. ubrałem kurtkę i wybiegłem na ogród. rozglądałem się po ulicy. nie było jej. usiadłem przy stole i podparłem głowę rękoma. gdzie ona pobiegła? przygryzałem wargę i myślałem..

- Nina? - zadzwoniłem 

- tak?

- jesteś w domu?

- nie..

- gdzie?

- w centrum handlowym.. a co?

- nic. - uciąłem i pobiegłem do auta. wjechałem na parking i wszedłem do środka. przeczesałem palcami włosy i rozejrzałem się.. widzę. była na parterze. chyba mnie nie widzi. uśmiechnąłem się i pomachałem. zjechałem windą i wpadłem w jej objęcia.

- puść! - wrzasnęła mi do ucha.

- czemu kochanie?

- nie mów tak do mnie, umówiłam się z Niną kuta..

- nie odzywaj się tak do mnie. - odepchnąłem ją od siebie. prawie upadła. jezu, ciąża. - aniołku..

- zostaw mnie! - biegła na oślep. ludzie się na nas patrzyli. czemu wszystko dzieje się tak szybko? napisałem do Niny żeby przyprowadziła Rosi jak już się uspokoi i wróciłem do domu.

* oczami Rosaline*

pocałowała mnie w czoło i wzięła do samochodu.

- jedziemy do mnie. - nacisnęła gaz i pojechała. - co się stało?

- nic. - odwróciłam wzrok. patrzyłam w lusterko, miałam całe opuchnięte powieki.

- nie chcesz nie mów. - westchnęła i zaparkowała pod domem. - chodź. - zmrużyłam oczy od kującego słońca. weszłyśmy do jej domu i usiadłyśmy na łóżku. - odezwiesz się? - wydawała się lekko poirytowana. - Ross...

- no już.

- powiedz.

- zerwał ze mną oświadczyny. - ukryłam twarz w dłoniach i czekałam aż coś powie.

- tylko tyle? - patrzyła mi w oczy.

- jestem w ciąży. - czemu wszyscy tak samo reagują. zmarszczyła czoło i oparła się o moje ramię.

- to wspaniale. - otarła jakąś łzę i uśmiechnęła się. - zazdroszczę ci. - ciężko oddychała.

- po prostu szybko się zdenerwowałam. - przygryzła wargi i patrzyła  na mnie oczami pełnymi łez. - co się stało?

- nic. - przytulałam ją.- jesteś najcudowniejszą przyjaciółką jaką kiedykolwiek miałam. - pocałowałam ją w czoło i głaskałam po plecach. 

spędziłam u niej kilka dni. nie chciałam tam wracać. tylko się denerwuję. 

- zrobiłabyś coś dla mnie? - spytałam Niny rozpalającej kominek.

- jasne. - uśmiechnęła się.

- spal to. - podałam jej fotografię.

- jest piękne. - uśmiechnęła się. na jej twarzy tańczyły cienie od kominka.

- proszę..

- nie.

- czemu?

- bo zapcha komin. - zaczęłyśmy się śmiać. przytuliła mnie. - i tak tego nie zniszczę. cudownie wyglądacie. masz do niego wrócić. dzisiaj. zawiozę cię.

- mogłaś po prostu powiedzieć, że ci przeszkadzam w domu. - znowu się zaśmiała i złapała moją rękę.

- on się na prawdę stara. to najlepszy ojciec jakiego mogłaś wybrać dla dziecka. 

- jak bardzo chcesz..

* pod domem Harrego*

stałam pod drzwiami i przygryzałam nerwowo wargę...

- no wchodź.. - mrugnęła do mnie. wahałam się. nacisnęłam klamkę. ostrożnie weszłam do salonu. jedno spojrzenie. zbiło mnie  z nóg. pobiegłam prosto w ramiona Niny.

/Stylesowa