rozdział 19

*oczami Rose*

delikatnie pogłaskałam go po policzku. jego oczy błyszczały jak u małego dziecka. uśmiechnęłam się. 

- misiu, wychodzimy.

- mm, to idź. - ewidentnie patrzył się na moje cycki, nawet tego nie ukrywał. spoliczkowałam go w myślach i wyszłam. poczułam, że złapał mnie za rękę i ciągnął w stronę sypialni. 

- DOŚĆ. 

- cco? - wyjąkał. popatrzyłam w jego zielone oczka.

- nic. już nie udawaj niewiniątka.

- kochanie.. no ale nie masz ochoty na..

- nie. - powiedziałam stanowczo i wyszłam z domu. siedziałam w aucie czekając aż hrabia łaskawie się zbierze. - o, jesteś.

- no.

- haha wiedzę nie w humorze.

- a ty jakaś niezdrowo podniecona.

- kto tu jest podniecony? - spytałam z perfidnym uśmieszkiem, ukradkiem spoglądając na wypukłość w jego spodniach. kiedy dojechaliśmy wyprowadził  mnie z auta i przyciągnął do siebie. Liam już czekał. podał mi broń.

- umiesz się z tym obchodzić?

- troszkę. - dawno temu chodziłam na strzelnicę z kolegą.

- wiesz jak przeładowywać? - w odpowiedzi przeładowałam pistolet. - tylko rączek nie pobrudź. - popatrzył na moje świeżo pomalowane paznokcie. czy oni kurwa, muszą być wszyscy nie w humorze? Hazz patrzył na mnie zazdrosnym wzrokiem. całe popołudnie spędziłam na celowaniu w tarcze. na początku, szło mi masakrycznie, muszę się przyznać. ale szybko sobie przypominałam stare techniki.

- dobrze. - powiedział z podziwem Zayn, wychodząc ze swojego auta.

- hej. - powiedziałam.

- my już chyba idziemy. - Harry pociągnął mnie w stronę jego range rover'a.

- już? jeszcze się nawet nie ściemnia.

- powiedziałem idziemy. - dobitnie wyszeptał - kiedy weszłam do samochodu czekał mnie wykład o tym, że mam strzelać w ostateczności. 

- pamiętaj, my jesteśmy od tego żeby zabijać. ty i dziewczyny się w to nie mieszacie. - odetchnęłam. chyba zakończył. - acha... co do mnie. i ciebie. zakrywaj, może to ciało jakoś bardziej.. jakieś golfy, szaliki? wszyscy się na ciebie gapią.

- no to co.

- jakbym miał twoje ciało..

- Harry .. haha 

- każdy koleś na ulicy mógłby być twój.

- ale jestem twoja?

- no ale..

- daj spokój.

- Rosi, ja się o ciebie martwię. - położył dłoń na moim udzie. kiedy dojechaliśmy do domu wzięłam się za przygotowywanie kolacji.

- zostaw to ! - no co znowu? - powiedziałem zostaw. - puściłam nuż na blat stołu.

- tak? - uśmiechnął się i podszedł do mnie.

- zapraszam cię na kolację kochanie.

- haha, już myślałam, że.. - uciszył mnie pocałunkiem.

- masz jakąś ładną sukienkę?

- byłam z Dani na zakupach.

- pokaż. - pobiegłam na górę i wyjęłam ubranie z szafy. trochę bałam się jego opinii. podałam mu ją. - nic nie widzę głupku. - pocałował mnie w policzek. - ubierz ją. - przebrałam się w łazience. nagle tam wszedł.

-ej!

- nie mogę sobie na ciebie popatrzeć?

- nie?

- jesteś piękna. - przejechał wzrokiem od moich stup do głowy.

- a sukienka?

- aa, bardzo ładna. jejku. naprawdę bardzo ładna. tylko troszkę bym powiększył dekolt i skrócił..

- przed chwilą mi gadałeś o golfach. zdecyduj się.

- dla mnie, możesz się nawet rozebrać. będziemy tam tylko ty i ja. -zaśmiałam się i wyszłam z łazienki w samym staniku. złapał mnie za biodra. wibrowała mu kieszeń.

- halo?

- hej.

- Louis?

- no a kto inny. - powiedział głos w słuchawce.

- okej. - zaśmiał się.

- Harry, mam zadanie dla Rose. 

- co?

- jest członkiem naszego zespołu. ma zadania. 

- no ale. 

- a! właśnie wróciliśmy przed chwilą z Niną i Niallem. 

- miło. trochę wam się dłużyło.

- mama Niny okazała się bardzo gościnna. - zaśmiał się. poszłam na górę i troszkę się pomalowałam.

ubrałam sukienkę. nie tak źle. 

- kurwa... zmiana planów! - wrzasnął Harry

/ Stylesowa