rozdział 30

usłyszałam brzdęk szyby. pobiegłam w drugą stronę. 
- na ziemię! - to musiał być on... usłyszałam głos Harrego.  - na Ziemię. - powtórzył przez zęby. wbiegłam mu w ramiona. tak strasznie się bałam. pocałował mnie w czoło. - biegnij kochanie do samochodu. - od razu zerwałam się biegiem. stałam przed domem .. boże które to jego auto. w tej chwili pod oknem, zobaczyłam błyszczącego nowego  Range Rover'a. uśmiechnęłam się. usłyszałam strzały. siedziałam na przednim siedzeniu. chwilę później wbiegł tu Hazz i odjechał z piskiem opon. za nami jechali Niall i Louis. 

* w domu*

- tak strasznie cię kocham. - przytuliłam się do niego. siedział smutno patrząc się w okno.
- nic ci tam nie zrobili? - przełknęłam ślinę.
- .. nic. - prawie..

- nie wierzę ci. - oparł swoje czoło o moje. no i co ja mu powiem.. w tej chwili poczułam łaskotanie po brzuchu. roześmiałam się. nie chciał mi dać spokoju. wiedział jakie mam łaskotki. leżeliśmy sobie na łóżku, wtuleni w siebie. nie mogło być piękniej.
- Harry.. a tak właściwie.. to ile ja tam byłam dni?
- 2 księżniczko, dłużej bym bez ciebie nie wytrzymał. - pocałował mnie w usta. - idź się wykąp aniołku.
- idę. - wzięłam ubrania na przebranie i poszłam do wanny. siedziałam tam sobie trochę, umyłam głowę i wreszcie dobrze się poczułam. kiedy myłam zęby Harry wszedł do łazienki o złapał mnie za biodra.
- hmm?
- kocham cię. - mruknął. wyplułam pastę i spojrzałam na niego.
- Misiu.. wiesz, ja chyba muszę iść do fryzjera..
- umówić cię?
- może lepiej ja to zrobię.. jutro?
- jasne kiciu. - wysuszyłam głowę i wyszłam z łazienki. resztę popołudnia spędziłam na tuleniu się do Harrego. to najbardziej lubię robić. oglądaliśmy sobie jego zdjęcia jak był malutki. jejku był taki słodki.. nadal jest.

* rano*

obudziłam się wtulona w Harrego. cichutko zeszłam na dół i zrobiłam jajecznicę i sałatkę z pomidorów. 
- cześć kochanie.
- cześć. - pocałowałam go w policzek odstawiając patelnię. 
- mm, takie coś też będzie dla mnie? - wskazał na kuchenkę.
- nie kotku. - zaśmiałam się i nałożyłam mu na talerz wielką porcję.
- na kiedy się umówiłaś do fryzjera?
- na 14 - uśmiechnęłam się.
- hmm.. okej. jest trochę czasu. pójdziemy dzisiaj do wesołego miasteczka?
- Hazz, nie jesteśmy dziećmi..
- na jakiej podstawie to stwierdzasz? - pocałował mnie w rękę i zjadł śniadanie.

* troszkę później*

- idziesz misiu? - krzyknął z dołu.
- biegnę. - zeszłam po schodach i wpadłam w jego objęcia. boże, co mu się stało. wziął mnie za rękę i wsadził do samochodu.
- co kotku? - spytał troskliwie.
- nic.
- ej no.. taka smutna jesteś. - patrzył mi w oczy, odwróciłam wzrok.
- nie prawda. - popatrzyłam się za okno. poklepał mnie po udzie.
- wysiadamy.- podprowadził mnie pod ogromny młot. - idę po bilety.
- Harry, Harry. ja tym nie pojadę. Harry - biegłam za nim a on tylko śmiał się pod nosem.
- no chodź. - powiedział z małymi różowymi karteczkami w dłoni.
- nie.
- chodź głupku. - ciągnął mnie za rękę. ustąpiłam i stanęłam przed największym kołem jakie w życiu widziałam. ludzie obracali się do góry nogami, do tyłu w przód.. nie. zrobiłam krok w tył i stanęłam Harremu na stopę.  - już nie uciekniesz kochanie. - pocałował mnie w czoło. - będzie super.
- nie.. -jęknęłam.
- no dobra.. jak nie chcesz to nie idź. - postawił mnie na ziemi i sam ruszył w stronę wielkiej karuzeli.
- no czekaj. - pobiegłam i złapałam go za rękę. strasznie się bałam. Hazz zapiął mi pasy. i oparł głowę o moje ramie.

- zobaczysz będzie super. - poczułam, że ruszamy, Boże... złapałam się kurczowo za metalową rączkę.- spokojnie. - wyszeptał. koło nabierało prędkości. poczułam, że trochę mi nie dobrze. biliśmy z 30 metrów nad ziemią. byłam do góry nogami. usłyszałam jakiś brzdęk i zobaczyłam jak mała śrubka z mojego wagonika spada w przepaść. jęknęłam. teraz nie było super. 

                                                       /Stylesowa