rozdział 25

- zaczekaj tu. - założył bokserki i zbiegł po schodach. ubrałam bieliznę i jakąś wielką koszulkę Hazzy. oparłam się o łóżko i czekałam. usłyszałam, że ktoś tu biegnie. po cieniu widziałam, że to nie Harry.  z przerażeniem szukałam, jakiejś kryjówki. klęknęłam za łóżkiem.
 to Zayn. wbiegł do pokoju i pociągnął mnie za sobą.
- Harry zaraz przyjdzie. do samochodu. - zza paska wystawał mu pistolet. wolałam go słuchać. wyślizgnęliśmy się tylnymi drzwiami. kiedy już wchodziłam do samochodu usłyszałam krzyk Harrego. nie wytrzymałam i wyrwałam się mulatowi. wbiegłam przez ganek do domu. pokierowałam się do salonu, i od razu wpadłam w ramiona Hazzy.
- co ty tu robisz? - warknął mi do ucha. - uciekaj. - rozejrzał się nerwowo po pokoju. - dobra zostań. - wyciągnął z sejfu broń i pobiegł do kuchni. nic. wrócił do mnie.
- co się dzieje? - jęknęłam w ciemnościach.
- nic. - podał mi pistolet. boże jaki ciężki.
- czemu krzyknąłeś? - był poirytowany. widziałam , że zmyślał.
- to był nasz sygnał.
- jasne.
- no jasne.- nie mógł się powstrzymać i klepnął mnie w tyłek.
- daj spokój.
- przestań kotku. - pocałował mnie w policzek. - biegnij do Zayna. zaraz przyjdę.

~.~

byliśmy u Louisa już od dobrej godziny. była trzecia w nocy. serio? o niczym tak nie marzę jak uganiać się całą noc za jakimiś przestępcami. 

- jest ciężarówka do wysadzenia. - ocknęłam się. Louis patrzył prosto na mnie.

- co?

- to co słyszałaś. idziemy Rose. - idzieMY? ja też mam wysadzać ciężarówkę? 

- nie - Harry zasłonił mnie ciałem. to już robiło się nudne. zamieszałam mojego drinka i oparłam głowę o poduszkę.

- tak. - warknął Niall

- jest w gangu? jest. - Zayn

- no ale..

- zamknij się. - wrzasnął Louis. miał dosyć tych przepychanek. - idziemy Rose. - wstałam i wyminęłam Harrego, unikając jego spojrzenia. wsiadłam do auta Lou i patrzyłam przez okno. nie wiedziałam jak zareaguje Harry kiedy wrócę. pewnie powie jak bardzo się na mnie zawiódł, czy coś. lubiłam wysadzać auta w powietrze. ten znajomy świst, i rzucasz się biegiem do przodu. po wszystkim. najlepszy sposób na odstresowanie się. 

*oczami Harrego*

Niall gadał coś o nowej broni i tłumaczył Liamowi, taktyki z jakiejś książki. siedziałem sobie na kanapie i piłem Gin z tonikiem. bolała mnie głowa.
trochę się stresowałem ale wrócili równie szybko jak wyszli. przyciągnąłem ją do siebie.

- i jak było? - cmoknąłem maleńką w policzek.

- fajnie. - burknęła. zawsze musi wszystko psuć.

- nie toleruję tych twoich humorków. wiesz o tym.

- przestań. - odwróciła twarz w innym kierunku.

- Lou, my już wychodzimy. - złapałem ją za rękę i wstałem.

- ok. tylko pamiętaj żeby uważać. nikogo już raczej niema w waszym domu.

- to hej. - Rosi pomachała chłopakom a ja pociągnąłem ją do przodu i wsadziłem do auta.

kiedy dojechaliśmy trochę się rozluźniła.

- no fajnie było. już się nie złość.

- nie złoszczę się - złościłem się. złapałem ją za rękę. 

- zjemy coś?

- a może dokończymy to co zaczęliśmy? - wybuchnęła śmiechem i mnie przytuliła.

- nie. teraz jestem głodna. - trochę mnie wkurza. 

- ale..

- Harry jak ja chciałam to ty nie chciałeś, więc...

- dobra. - zrobiłem jej tosty z serem. jadła na moich kolanach. maleństwo..  - idziesz spać myszko?

- nie chce mi się. 

- okej. - spojrzałem na zegarek, po czwartej. na dworze było już słonecznie. - ale będziesz bardzo zmęczona.

- no i co?

- chciałem coś zrobić.

- co? - spojrzała z zaciekawieniem.

- moglibyśmy pójść na spacer, albo do wesołego miasteczka, na lody? hmm? - pogłaskałem ją po policzku.

- kotku.. nie przesadzaj. - uśmiechnęła się ślicznie.

- ja idę spać. - ziewnąłem.
- to idź.
- idę.

- no to pa.

- no pa. - patrzyła się w okno. zrobiło się szaro. jakby miało padać.

- nie pójdziesz ze mną?

- nie. - rozczochrałem jej włosy na głowie i wtuliłem się w jej ramionka. bezustannie gapiła się w okno. o co chodzi. - cholera... - jej twarz w jednym momencie spoważniała.

/Stylesowa