rozdział 6

-Ty szukasz podpasek?

-…

-…

-nie, tamponów księżniczko.- rzuciłam się na łóżko tym samym przytrzymując Harry’ego przed poszukiwaniami. Chłopak tylko się uśmiechnął i wtulił w moje poduszki.

-o której dzisiaj będziesz?

-a o której mam być?

-kiedy tylko chcesz.-odgarnęłam włosy za ucho i spojrzałam na niego uważnie.

- Matt się nie wkurzy, że nie będzie cię na imprezie?

- myślę, że bardziej się wkurzy jeśli dowie się, że byłaś u mnie.

*oczami Harry’ego*

DING DONG

-cholera.. już? – rzuciłem się do drzwi.-hej Rose.

-cześć. – oddała mi mój uśmiech, a ja przyniosłem przekąski.

-ktoś jeszcze przychodzi?-spytała stukając obcasami o posadzkę.

-nie. Tylko ty i ja.

-haha przestań debilu.

-no ale serio.- Rosaline zajrzała do kuchni i spojrzała na patelnię.

-to się nie przypaliło?

-co? Kurwa.. przepraszam cię. – kiedy dobiegłem do kuchenki było już za późno.

-może ja coś zrobię? A ty, zajmiesz się talerzami.

-okej. – wyglądała nieziemsko.. chyba zauważyła, że się na nią gapię.

-coś nie tak?

-niee. Ładnie wyglądasz.

-zwykle wyglądam brzydko?

-nie.. po prostu ja.. nie.-Rose chyba nie wiedziała co zrobić ze wzrokiem. Zaczęła ścierać ser do miski, a ja szybkim krokiem odszedłem do salonu.

*15 minut później*

-napijesz się czegoś?

-a co mi proponujesz? – uśmiechnęła się przebiegle.

- czerwone wino?

- okej. Przyniosłam grzanki.

-wyglądają smacznie – naprawdę byłem głodny, a cały dom wypełnił się teraz zapachem Mozzarelli i czosnku.. zapaliłem świece i odsunąłem krzesło Rosaline.

*po kolacji*

-chcesz obejrzeć jakiś film?

-dobra. – przesłodko się uśmiechnęła a ja włączyłem telewizor.

- może być trzy metry nad niebem?

- w odpowiedzi kiwnęła głową i usiadła na kanapie. Szczerze to ten film był dosyć nudny, więc patrzyłem się tylko na Rose. Zajadała popcorn i z ciekawością wyczekiwała kolejnych scen.

Spojrzałem na zegarek, już prawie 2⁰⁰. Dziewczyna chyba zrobiła się śpiąca i osunęła się na moje ramie. Wtuliłem się w jej chude ciałko. Nie mogłem się powstrzymać przed skradzeniem całusa z jej idealnie wykrojonych usteczek… może już zasnęła? Zbliżyłem się do jej twarzy i delikatnie dotknąłem jej policzka. Nagły ruch. Coś nie tak. Rose wstała jak na baczność i popatrzyła się na mnie ze wzrokiem mordercy. Nie zdążyłem mrugnąć okiem a ona już wybiegła z rozmazanym tuszem przez drzwi.

*oczami Rosaline*

„twoje życie jest sztywne. Weź wyluzuj” słowa Matta kołatały mi w głowie. Kiedy dotarłam do domu byłam w okropnym stanie. nie zważając na krzywe spojrzenia obcych ludzi doczłapałam do pokoju. Wszędzie głośna muzyka i ciemność to wszystko. Rzuciłam się na łóżko…. Ale tam ktoś był.

<3 /stylesowa